Tak popularne wśród studentów, licealistów i gimnazjalistów, a nawet wśród dzieci, notatki linearne zmuszają do pracy tylko lewą półkulę mózgową, a więc tę „techniczną” lub „logiczną”, zupełnie pomijając możliwości prawej – „twórczej”, „artystycznej”.

Mapy myśli Tony’ ego Buzana, światowego autorytetu z dziedziny mózgu i technik uczenia się, odchodzą od tej praktyki. Przez zastosowanie wszelkiego rodzaju skojarzeń, rysunków, kolorów pobudzają one obie półkule mózgowe, tym samym znacząco zwiększając wydajność mózgu.

Mapy myśli tworzy się według kilku podstawowych zasad:

Należy zacząć od obrazka lub słowa klucza umieszczonego na środku kartki.
Przy tworzeniu map myśli ważne jest używanie kolorów, stosowanie podkreśleń, strzałek, symboli, kodów, itp.
Wskazane jest także nadawanie wartości słowom przez np. zapisywanie je dużymi lub małymi literami.
Na linii wychodzącej od określonych słów/grafik powinno znaleźć się także tylko jedno słowo/wyrażenie/grafika.
Linie muszą wychodzić ze środkowego obrazka i być ze sobą połączone.
Można oczywiście wyróżniać i zaznaczać podobieństwa jednego elementu z innymi.
Mapy myśli powinny być przejrzyste. Osiągnięcie tego celu ułatwi promienista hierarchia, numeracja, itp.

Ludzie różnią się od siebie, także w różny sposób myślą, a poszczególne słowa klucze wywołują u każdego odmienne skojarzenia. Z tego faktu wynika, że ludzie notują w unikalny dla siebie sposób i najefektywniej korzystają z własnych notatek. Mapy myśli są dobrą propozycją na stworzenie takiej notatki – są one bowiem odwzorowaniem, oczywiście w uproszczony sposób, własnego procesu myślowego na papierze. Warto dodać, iż ta metoda nie ogranicza się jedynie do wybranego elementu, czy aspektu zagadnienia, lecz rozpatruje je w sposób całościowy, co często prowadzi do twórczych i nowatorskich rozwiązań. Dzięki takiemu podejściu zwiększa się poziom wykorzystania wydajności mózgu i oszczędza się czas. Dlatego warto rozpatrzeć tę metodę jako tę, która może podpowiedzieć, jak zarządzać swoim procesem uczenia.