Czternasta edycja Festiwalu Muzyki Filmowej w Łodzi będzie się odbywać od 10 do 12 czerwca. Tegorocznym bohaterem imprezy jest kompozytor Stanisław Radwan, na stałe współpracujący ze Starym Teatrem.
„Opera mleczana” w reżyserii Mikołaja Grabowskiego – spektakl Starego Teatru, zostanie zaprezentowany 12 czerwca 2011 r. /niedziela/ w ramach XIV Festiwalu Muzyki Filmowej w Łodzi w Teatrze Nowym im. Kazimierza Dejmka.
Czternasta edycja Festiwalu Muzyki Filmowej w Łodzi będzie się odbywać od 10 do 12 czerwca. Tegorocznym bohaterem imprezy jest kompozytor Stanisław Radwan, na stałe współpracujący ze Starym Teatrem.
więcej o festiwalu: www.kinomuzeum.pl
Stanisław Radwan na rysunku Andrzeja Mleczki
S. Radwan
reżyseria:Mikołaj Grabowski
obsada:
Alt – Ewa Kaim
Bas – Jakub Przebindowski
Sopran – Anna Radwan-Gancarczyk
Tenor – Zbigniew W. Kaleta
na podstawie rysunków Andrzeja Mleczkilibretto: Stanisław Radwan
głosów zwierzętom użyczyli:
Iwona Bielska, Anna Dymna, Ewa Kolasińska, Dorota Segda, Jan Frycz, Krzysztof Globisz, Jan Nowicki, Jan Peszek, Jerzy Trela
muzycy:
Mieczysław Mejza – fortepian
Józef Michalik – kontrabas
Jacek Wać – perkusja
Zaskakujący, oryginalny, niebywały pomysł twórczy! Za sprawą Stanisława Radwana na scenie pojawiają się postacie z rysunków Andrzeja Mleczki. Kompozytor napisał bowiem muzykę do libretta ułożonego z tekstów zamieszczanych w „dymkach”, które wypowiadają rysunkowi bohaterowie. Nastroił dramaturgicznie i wyreżyserował „operę” – prześmiewca narodowych grzechów – Mikołaj Grabowski. Scenografia i kostiumy Barbary Hanickiej współtworzą klimat „śmieszności” i absurdu. Czwórka młodych, pełnych wdzięku wykonawców wirtuozersko wypełnia wykreowany świat gigantycznego humoru, wciągając widza w „narysowaną” rzeczywistość.
Nie ma wątpliwości: Opera mleczana to dawno wyczekiwane wydarzenie w Starym Teatrze! Z pomocą Andrzeja Mleczki Mikołaj Grabowski powrócił do wielkiej reżyserskiej formy. Na początku był genialny pomysł Stanisława Radwana: napisać narodową operę buffo w oparciu o libretto spisane z dymków na rysunkach Andrzeja Mleczki. Kompozytor Starego Teatru założył, że ich bohaterowie nie mówią, ale śpiewają melodie dziwnie znajome – strawestowane arie operowe, knajpiane szlagiery. Radwan usłyszał muzykę, jaka rozbrzmiewa w tle pospiesznych biało-czarnych kadrów, uwieczniających schematy polskiego myślenia. (Łukasz Drewniak, „Tygodnik Powszechny” 2003, nr 14)
Urocze kilkadziesiąt minut spędzone przy Jagiellońskiej rozwiało wszelkie wątpliwości. Jędrkowe puenty zyskują nowy wymiar, podane przez czwórkę aktorów doskonale radzących sobie z niełatwymi frazami kompozytora. Pomysłowe, zgrabne, inteligentne, dowcipne przedstawienie o nas. A że gorzkie czasami, przykre, gdy uświadamia nasze słabości, naszą małość, przyziemność, kabotynizm? Trudno, przeglądanie się w takim lusterku działa często oczyszczająco, jak rechot, który wywołuje. Widowisko bliższe gatunkowo kabaretowi, pokazywane w niekonwencjonalnej, usankcjonowanej tradycją i dokonaniami świątyni sztuki? Dlaczego nie. Wstydu tej ostatniej nie przynosi.
(Andrzej Sikorowski, „Dziennik Polski” 2003, nr 80)
Nagrody:
– Stanisław Radwan – nagroda za muzykę podczas IX Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
– Anna Radwan-Gancarczyk – wyróżnienie aktorskie podczas IX Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Występy gościnne:
2003 – Tarnów, VII Festiwal Komedii Talia
2003 – Warszawa, Teatr Mały
2003 – Zabrze, III Festiwalu Dramaturgii Współczesnej
2003 – XX Gorzowskie Spotkania Teatralne
2003 – Kieleckie Centrum Kultury