Przez pierwsze dni i tygodnie wierni i media cierpliwie czekają na biały dym z komina Kaplicy Sykstyńskiej. Kiedy tygodnie przechodzą w miesiące świat zewnętrzny traci zainteresowanie obradami. Jednak za murami Watykanu w dzień i w nocy toczą się dyskusje: duchowni ze wszystkich stron świata spierają się, przekonują nawzajem i zbijają argumenty przeciwników. Spory toczyłyby się nadal, gdyby nie przerwały ich niespodziewane wydarzenia – dwóch kardynałów umiera w niewyjaśnionych okolicznościach, a dwóch innych próbuje uciec…

Mało wiemy na temat procedur wyboru papieża… a Roberto Pazzi znakomicie tę naszą niewiedzę wykorzystuje w najnowszej powieści pt. Konklawe. Łącząc elementy nie obowiązującej już konstytucji apostolskiej opisujących konklawe ze starannie i konsekwentnie zbudowanym światem fikcji pisarz maluje obraz rozpolitykowanego Watykanu z freskami Michała Anioła w tle. Konklawe to ironiczna, a miejscami i obrazoburcza, refleksja na temat żądzy władzy i roli religii we współczesnym świecie oraz mocy wiary i dojmującej samotności w życiu człowieka.