Eurostudent

Portal dla studentów - kariera, praktyki, staże, praca, studia, rozrywka, konkursy. Magazyn Eurostudent

4. Festiwal Planete Doc Review

Na tegorocznym Festiwalu Światowego Filmu Dokumentalnego PLANETE DOC REVIEW (11-20 maja 2007, Kinoteka, Warszawa) w 10 sekcjach zostaną zaprezentowane 44 filmy. 18 z nich stanie do walki o NAGRODĘ MILLENIUM i tytuł Najlepszego Filmu. Po raz pierwszy znalazł się wśród nich film polskiego reżysera.

Na program Festiwalu składają się najlepsze pełnometrażowe dokumenty prezentowane i nagradzane na Międzynarodowych Festiwalach Filmowych w ostatnim roku. Zarówno dzięki podjętym tematom, jak i formie realizacji wzbogacają nasze spojrzenie na świat i wyostrzają artystyczną wrażliwość. W tym roku nowością oraz okazją do dyskusji na temat gatunku będzie prezentacja filmów z pogranicza dokumentu i fabuły.
 
Filmy 4. PLANETE DOC REVIEW zostaną zaprezentowane w następujących sekcjach: Nauki polityczne, Quo Vadis?, Zbliżenia, Fetysze i kultura, My i oni, Oczy szeroko otwarte, Historie intymne, Na granicy gatunków, Krótkie filmy. W programie znalazła się retrospektywa filmów Wernera Herzoga. Polskie akcenty Festiwalu to prezentowana w konkursie głównym „Śmierć z ludzką twarzą” Marcina Koszałki oraz 3 krótkie filmy zrealizowane w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy.
18 filmów stanie do walki o NAGRODĘ MILLENIUM i tytuł Najlepszego Filmu.Spośród wszystkich 44 prezentowanych filmów widzowie wybiorą swój ulubiony przyznając Nagrodę Publiczności. Jeden z filmów odbierze Nagrodę Magazynu Kino.
 
Rozpiętość tematów i form filmów tegorocznego Festiwalu jest ogromna – od polityki poprzez wątki obyczajowe, kulturowe i filozoficzne. Jednym z takich obrazów jest prezentowany na tegorocznym Berlinale „Obywatel Moore”, który stawia pytanie, czym naprawdę są filmy Moore’a: faktami, fikcją, a może jednym i drugim? Nominowany do Oscara 2007 „Irak w kawałkach” to inne spojrzenie na ten kraj od prezentowanego
w serwisach informacyjnych – zmuszające do myślenia. Inny film, również nominowany do tegorocznych Oscarów, „Obóz Jezusa” opowiada o organizowanych w USA na dużą skalę letnich obozach służących do religijnej indoktrynacji dzieci. Bohaterowie filmu „B.I.K.E.”, członkowie „gangów rowerowych”, wznoszą okrzyk: “My nie zabijamy dla ropy!”. Jacy jednak są naprawdę członkowie klubu „Black Label”?
„Zagubione dzieci Buddy” to niezwykła historia buddyjskiego mnicha, „Most” jest opowieścią o miejscu, gdzie popełnia się najwięcej samobójstw na świecie, a „Sfabrykowany krajobraz” krzykiem w obronie natury. „Arakimentari” opowiada o fotografie japońskich prostytutek, a „Wszyscy kochamy Maradonę” to nie tylko portret słynnego piłkarza, lecz opowieść o tych, którzy uczynili z niego bożka. „Perwersyjny przewodnik po kinie” i „Czarne słońce” są impresjami poetycko-filozoficznymi. Pierwszy to rozmyślania na temat magii filmu
i ludzkiej psyche, drugi jest lekcją pełnej wrażliwości spojrzenia na świat.
 
Do realizacji „Mostu” posłużyły włączona przez cały rok, 24 godziny na dobę kamera i ekipa w ciągłej gotowości. „Trzech przyjaciół” i „Czarnego psa. Sceny z hiszpańskiej wojny domowej” oparto na archiwalnych materiałach dokumentalnych. „Czarne słońce” i „Sfabrykowany krajobraz” nawiązują do współczesnej sztuki fotografii. To tylko przykłady wskazujące na rozpiętość środków artystycznych, jakich użyto do realizacji obrazów prezentowanych podczas tegorocznego Festiwalu.
 
Niepowtarzalną okazją do wymiany spostrzeżeń oraz dyskusji na temat filmów będą towarzyszące pokazom wizyty gości ze świata kultury oraz panele dyskusyjne. Z festiwalową publicznością oraz czytelnikami spotka się Guy Sorman, francuski pisarz i politolog, w Polsce znany jako autor „Made In USA” oraz „Roku Koguta”. Spotkanie odbędzie się 16 maja na Uniwersytecie Warszawskim. Wizyta Sormana związana jest z wydaniem przez firmę „Pruszyński i S-ka” nowej książki pisarza, poświęconej światu islamu.
 
Na 17 maja (Kinoteka, Warszawa) zaplanowano panel dyskusyjny o psychoanalitycznym podejściu do filmu. Punktem wyjścia do dyskusji jest film „Perwersyjny przewodnik po kinie” Sophie Fiennes oraz książka autorstwa Slavoja Żiżka (wydawnictwo Ha!Art zaplanowało jej wydanie na maj).
 
www.planete.pl
 
Pierwsza edycja Przeglądu Światowego Filmu Dokumentalnego WARSAW DOC REVIEW została zorganizowana w 2004 roku z inicjatywy dystrybutora filmów dokumentalnych AGAINST GRAVITY. Od 2005 roku ze względu na ścisłą współpracę ze stacją PLANETE festiwal zmienił nazwę na PLANETE DOC REVIEW. Festiwal prezentuje najwybitniejsze pełnometrażowe filmy dokumentalne świata, nagradzane na najbardziej prestiżowych Międzynarodowych Festiwalach Filmowych (w tym wielokrotnie uhonorowane Nagrodami Publiczności) czy zdobywców Oscarów. Autorzy wyselekcjonowanych obrazów nie boją się sięgania po niewygodne tematy ani zabierania głosu w dyskusjach, których unikają media i politycy. Poruszają ważne tematy społeczne, polityczne i kulturalne, a ich prace prezentują wysoki poziom sztuki filmowej.
 
Rangę PLANETE DOC REVIEW dostrzegły polskie media. W 2005 roku miesięcznik FILM nominował Festiwal do Nagrody w kategorii „Filmowe Wydarzenie Roku”, zaś AKTIVIST w 2006 roku przyznał nagrodę „Nocne Marki” w kategorii „Akcja Roku”. W tym samym roku Gazeta Wyborcza nominowała Dyrektora Festiwalu Artura Liebharta do „Wdech” jako „Człowieka roku”. Tygodnik Newsweek nazwał PLANETE DOC REVIEW najważniejszym festiwalem w Polsce pokazującym filmy dokumentalne.
Warte odnotowania jest zaangażowanie ONZ. Agenda ONZ Global Compact przygotowuje otwarte dla publiczności panele dyskusyjne, na których znani eksperci i dziennikarze dyskutują na tematy poruszane
w filmach festiwalowych.
 
Fenomen popularności filmu dokumentalnego na świecie wynika w dużej mierze z tego, że jest jedynym medium o stale rosnącym kredycie społecznego zaufania. Swój sukces zawdzięcza bezkompromisowej postawie filmowców i ich wrażliwości na rzeczywistość. Coraz częściej poruszają oni tematy, które przez długi czas pozostawały na marginesie zainteresowania uwikłanych w kompromisy mediów. Dokument to gatunek wyrazisty, uciekający od neutralnego, zdystansowanego oglądu na rzecz emocjonalnego, społecznego zaangażowania. Dokument nie zapomina przy tym o wymogu atrakcyjności wizualnej, warunku, któremu od dawna musi sprostać kino fabularne.
 
Dzisiejsze kino dokumentalne znajduje się w fazie dynamicznego rozwoju. Światowy dokument realizowany jest już nie tylko dla potrzeb telewizji, lecz coraz częściej z myślą o dystrybucji kinowej. Bogata tematyka, autentyzm i rozmach realizacyjny, jakiego do tej pory kino dokumentalne nie znało, wpływają na coraz większą popularność gatunku, która pozwala mu konkurować z kinem fabularnym. Produkcje dokumentalne coraz częściej biorą udział w festiwalach zarezerwowanych do tej pory jedynie dla kina fabularnego.