Najnowsza płyta Toma Waitsa to zbiór jego w ogromnej większości niepublikowanych wcześniej nagrań, które wypełniły aż trzy krążki. Na pierwszym znalazły się utwory inspirowane głównie bluesem, na drugim – ballady, wywodzące się najczęściej z folku i z musicalowych songów, na trzecim – różnorakie muzyczne eksperymenty.
Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastardsto sącząca się z ordynarnej, brudnej katarynki muzyczna opowieść o Ameryce – przepięknie opowiedziana amerykańska legenda i mitologia. Nie ma chyba takiej pieśniarskiej tradycji, z którą Tom Waits by się nie zmierzył – a w każdej czuje się jak u siebie w domu. Wszystkie te połatane i poklejone dźwięki tchną porażającą energią, która płynie z najszczerszego autentyzmu. Tu nie ma udawania: Waits rzuca się w kicz amerykańskiej tradycji muzycznej na oślep – i tylko dzięki takiemu absolutnemu zaangażowaniu wychodzi z tego jako artysta największej próby.
Najnowsza płyta Toma Waitsa to żywa klasyka. Klasyka grania na katarynce, na której siedzi wyłysiała papuga i wyciąga z kapelusza niedojedzone przez pchły, zatłuszczone karteluszki z wróżbami.
(pr)
